Winterkriebels

Ik ben een wintermens. En dus zeur ik niet over de regen, over de wind, over donder en bliksem- want daar hou ik van.

Jawel, het is écht waar. Tijdens een storm met harde wind, regen, sneeuw- wat dan ook- sta ik het liefst in een groot open veld met mijn armen gestrekt en mijn hoofd omhoog. Fantastisch! Ook al verklaren mensen mij voor gek, steeds weer wanneer ik donkere wolken zie aankomen juich ik eventjes en hoop dat er flink wat donder en bliksem zal volgen. Het liefst sneeuw natuurlijk, en flinke kou. En ik kan zelfs niet wachten totdat ik van school naar huis ga en dan in het donker in de trein zit, hmm! Lekker mijn muts op, warme sjaal om en een maillot of legging met fleece aan de binnenkant (ja, je moet het wel hebben natuurlijk!). En wanneer je dan thuiskomt, lekker je pyjama aan, kachel aan, een leuke film kijken en tegelijkertijd een warme stamppot eten en vervolgens heerlijk je bed in kruipen.

Ik kan niet wachten, ik ben een wintermens. En het liefst wil ik misschien toch wel heel graag mijn eigen lappendeken maken voor de winter, als ik tijd heb tenminste. Hmm misschien iets voor de kerstvakantie? Als het buiten sneeuwt en koud is en ik binnen achter de naaimachine kruip met een warme chocolademelk en dan- oké, ik stop al. Maar hmmmm, laat die winter maar komen! Want ik ben een wintermens.

Alleen al omdat kerstmis zo vet cool is!

Bo :)

Draai maar lekker door!

MP3, MP4, MPEG, AVI, DIVX, bladiebladiebla! Tegenwoordig vliegen de 'technologische' termen je om de oren. Liedjes in dit formaat, liedjes in dat formaat, cd's, dvd's, iPod's, SD-cards, noem maar op. Je komt de straat niet meer op of je ziet al advertenties van de nieuwste technologie op het gebied van muziek of film. Hier heb ik maar één antwoord op: doe mij maar lekker de ouderwetse vinyl platen!

Sinds ik in de zomer de musical Grease heb opgevoerd (jawel, playback) en toch eens goed geluisterd heb naar de rock & roll muziek ben ik verkocht. Ik vond het eerder al supertof om naar te luisteren en vervolgens helemaal los te gaan, maar nu ik ook nog eens een- jawel- opklapbare (!) platenspeler op mijn kamer heb, en de lp van Grease, kan mijn geluk niet meer op.

Natuurlijk, ik heb ook een iPod, en cd's, en iTunes en een brander in mijn pc en een goede hoofdtelefoon en speakers en tralala, noem maar op. Maar toch, eventjes terug naar de jaren 50 kan geen kwaad toch?

Naast het feit dat ik helemaal opga in mijn lp's (heb laatst weer twee platen gekocht- rock & roll verzamelalbums!) merk ik dat de jeugd van tegenwoordig toch steeds meer een beetje naar het ouderwetse gaat neigen. Tenminste, de meeste jongeren die ik spreek lijken allemaal weer iets old-fashioner te worden. Vreemd? Ik weet het niet. De meeste volwassenen (moet ik nodig zeggen, ben tenslotte zelf volwassen) zien de jeugd van nu als doorgedraaid, zonder fatsoen en zonder geweten of verantwoordelijkheidsgevoel. Alsof dat een typisch verschijnsel van deze eeuw is, terwijl Socrates dat soort jongeren 400 jaar voor Christus al beschreef! Enfin, dat doet er niet toe. Het komt er gewoon op neer dat de jeugd van tegenwoordig volgens mij toch steeds meer neigt naar het ouderwetse. Strenger opvoeden (vóór je 40ste kinderen krijgen!), meer respect voor ouderen, zorgen voor een betere toekomst etc.

Ik ben dan ook helemaal niet bang dat het mis gaat met de jeugd, want wij zien de veranderingen echt wel zelf en ik ben ervan overtuigd dat wij zélf voor verandering gaan zorgen (voor zover dat nodig is natuurlijk). Tot zover een half sociologisch, filosofisch en licht pedagogisch stukje (dat eerst eigenlijk alleen over mijn lp's zou gaan).

Toch blijven de jaren '50 vet cool!

Bo :)

Wauw.

Wooh yoo! En zo zie je maar weer, ik krijg het wederom voor elkaar om echt heel lang, maar dan ook écht heel lang, niet meer te bloggen. En wat er toch allemaal is gebeurd! Zo zo zo. Ik heb ondertussen in de zomer al drie weken op een camping in Fryslân gewerkt, en ben nu al een tijdje met mijn nieuwe opleiding bezig.

De zomer. Tja, wat kan ik er over kwijt? Het was fantastisch! Mensen die mij kennen zullen al talloze verhalen hebben moeten aanhoren, maar dat geeft niet. Vind ik. Want ik weet dat mensen meestal niet weten waar ik het over heb als ik praat, zeker niet als de zomer het onderwerp is. Dit was het werk waar ik in het voorjaar een training voor heb moeten volgen, en die training vond ik toen al leuk. Had ik eens moeten weten hoe het échte werk was!

De avond voordat ik vertrok naar het verre noorden kwam er nog een paar kleine twijfels optreden. Wat nou als het helemaal niet leuk werd? Wat nou als er vreselijke mensen bij me in het team zaten? Wat nou als ík er helemaal niks van bakte? Ik kan heel lang over dit soort dingen nadenken, terwijl ze niet eens enig nut hebben. Denk ik. Maar goed. Ik beet op mijn lip, zorgde dat ik alles compleet en ingepakt had en ging gewoon slapen (wel iets onrustiger dan anders), om me de volgende ochtend te bedenken dat ik nu dan echt ging! Dus daar ging ik, met mijn koffertje (in principe een heel groot koffer en een tasje en een rugzak en een slaapzak) in de trein. Dag mama, dag papa! Tot over drie weken! Tja, ik had op dat moment dan ook niet verwacht dat ik het duizend keer erger zou gaan vinden om weer naar huis te gaan!

De drie weken vlogen werkelijk voorbij, en werden opgevuld door knutselochtenden (en de ochtendgymnastiek niet te vergeten!), middagactiviteiten, spelletjes, kindertheater, avondactiviteiten en heel veel supertoffe momenten met de mensen uit ons team. En toen- moest ik weer naar huis. Verdorie, dat was dus niet supertof! Maar één troost- volgend jaar zeker weer!

En dan! Een nieuwe opleiding, jawel! Op 30 augustus startte ik officieel met mijn studie Pedagogiek. Het nieuwe schooljaar werd groots geopend in het Willem II stadion in Tilburg. Hier traden verschillende Fontys-studenten op, en- ja leuk!- Caro Emerald! Helaas was het stadion vrij snel bijna helemaal leeg toen zij verscheen, wat de sfeer niet echt goed deed. Maar ik moet toegeven, haar muziek is tof, maar is meer geschikt voor een lekker relaxed avondje in een gezellige bar dan voor vermaak van duizenden studenten in een stadion... Toch vond ik het leuk :).
De eerste week school was overweldigend. Zo veel informatie, zo veel nieuwe mensen, nieuwe boeken, nieuwe lessen, nieuwe leerstof, nieuwe docenten, nieuwe- noem maar op. Ja, dit was even behoorlijk wennen. Gelukkig was ik niet de enige die nogal schrok van de onduidelijkheid op school en vond ik snel mensen aan wie ik me kon optrekken en andersom. Nu ben ik iets meer gewend aan het voorbereiden van hoor- en werkcolleges, en ik vind het echt leuk! Ik leer alles over de ontwikkeling van kinderen en jongvolwassenen, en heb ook sociologie en psychologie. Nice! Ik vermaak me tot nu toe prima op school en heb het gevoel dat ik het nog wel even aankan. Dat is natuurlijk ook te hopen, aangezien ik nog minstens vier jaar aan de studie zit. Tja, wat kan ik zeggen? Kom maar op!

Zo, nu weet je weer wat ik doe in mijn leven, niet dat dat ergens goed voor is, maar toch. Ik zal beloven vaker te schrijven, maar- nee, dat ga ik niet beloven, want dat is geen strak plan. Ik zal dus probéren vaker te schrijven!

Bo :)